ένας μικρός απολογισμός για το 8.04

Φυσικά δεν φτάσαμε ακόμη στην 8.10 αλλά καλό θα ήταν πιστεύω να αναφερθούμε στις όποιες διαπιστώσεις έχουμε κάνει από μία μακροχρόνια χρήση του και να μην μείνουμε στις πρώτες και επιφανειακές εντυπώσεις. Οπότε εδώ μην περιμένετε να ακούσετε (ή μάλλον διαβάσετε) γκρίνιες ή επευφημισμούς.

Ας αρχίσουμε με τα όμορφα. Πράγματι πιο οργανωμένο το περιβάλλον από τον 7.10. Οι ενημερώσεις μου φαίνονται να γίνονται πιο γρήγορα (μου έκανε θετική εντύπωση ότι ο firefox 3 ήταν ήδη έτοιμος για εγκατάσταση την ημέρα ανακοίνωσης του ιδρύματος mozilla). To compiz πιο σταθερό, πραγματικά πιο σταθερό. Η συνεργασία του με τις εξωτερικές συσκευές πολύ πιο αποτελεσματική (για τον canon δεν χρειάστηκε να κάνω καν εγκατάσταση είχε τις ίδιες σχεδόν ρυθμίσεις με τους επίσημους οδηγούς).

Όμως μου παρουσιάζεται ένα πρόβλημα κατά τη γνώμη μου πολύ χοντρό (ίσως εγώ να έχω κάνει κάτι λάθος από την άλλη) το οποίο έχει σχέση με τα mutlimedia. Πέστε ότι θέλω να δω ένα βίντεο στο youtube ενώ παίζει ο amarok. Δεν πρόκειται. Πρώτα θα πρέπει να κλείσω τον amarok και μετά να κάνω refresh για να το δω. Το ίδιο ισχύει και αντιστροφα. Θα μου πει κάποιος μπορεί να ευθύνεται ο amarok. Δυστυχώς όχι. Το ίδιο ισχύει και με το vlc και με το totem. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι ότι όταν παρουσιάζεται αυτή τη δυσλειτουργία λειτουργεί μόνο το ctrl+alt+backspace και μετά τερματισμός (η είσοδος πάλι του χρήστη δεν βοηθά σε κάτι). Επειδή δεν ήξερα πώς να το περιγράψω στα αγγλικά το πρόβλημα η αλήθεια είναι ότι δεν το έψαξα οπότε δεν θα ήθελα να είμαι άδικος με την Canonical.

Σημείωσεις: Ολοένα και πιο ευχάριστη έκπληξη το UbuntuTweak. Πολύ λειτουργικό εργαλείο το Orage ‘  σε συνδυασμό με το Τomboy κάνουν θαύματα. Ενώ το Brasero ολοένα και εξελίσσεται  αλλά απέχει κατά πολύ από το k3b που είναι πολύ πιο μπροστά. Αναμένουμε το Ooo3. Από τους messenger επίσης ευχάριστη έκπληξη το Galaxium, με ωραίο και λειτουργικό περιβάλλον και δυνατότητες για να αποτελέσει μελλοντικά έναν πολύ καλό αντικαταστάτη του Pidgin, το οποίο παραμένει στην θέση κυρίως λόγω της δυνατότητάς του να υποστηρίζει πολλά δίκτυα. Το Deluge παραμένει στην θέση του και απορώ για την επιμονή της Canonical για το Transmission.

ένα μήνα μετά

Ομολογώ ότι όταν ξεκίνησα την μετάβαση δεν ήμουν και τόσο αισιόδοξος. Είναι δύσκολο να αλλάζει συνήθειες. Βέβαια είμαι και τύπος που βαριέται εύκολα και αναζητώ το καινούριο. Αυτές τις 30 και μέρες έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα.

Το linux ουσιαστικά ως περιβάλλον εργασίας (για απλό χρήστη) τώρα πια αρχίζει και ωριμάζει. Γιατί ναι είναι ωρίμανση οι αυτοματισμοί (στην τελική έχω τον υπολογιστή για να μειώνω τις ώρες εργασίας μου όχι για να τις τρώω στην consόλα ) και αυτοί δεν μειώνουν την δυνατότητα παραμετροποίησης από τον απλό χρήστη.

Σίγουρα (από όσο μαθαίνω) δεν μπορώ να patchάρω ή να hackάρω τον πυρήνα. Όμως ποιος απλός χρήστης θα έκανε κάτι τέτοιο. Κι όταν μιλάμε για απλό χρήστη μιλάμε για την κοπελιά που θα τον χρησιμοποιήσει για το facebook , για τον υποφαινόμενο που ετοιμάζει την πτυχιακή του, για μια diva που θέλει να παίξει με το διαδίκτυο και με τα gadgetsάκια του. Ένας απλός χρήστης δεν θέλει να παίξει με την consόλα. Ή αν γίνει αυτό δεν θέλει για πολύ.

Παρόλα αυτά φυσικά και δεν πρέπει να χαθεί η δυνατότητα παραμετροποίησης μέσω αυτής που είναι βασικό στοιχείο της δυναμικότητάς του ως λειτουργικό.

Θα μου πει κάποιος ότι τότε εντάξει μην βάλει linux.

Διαφωνώ κάθετα. Αν έχει γίνει γνωστός ο πιγκουίνος είναι γιατί κάποιοι θέλησαν να τον κάνουν πιο εύκολο και προσιτό. Αλλιώς τώρα δεν θα υπήρχαν gnome και kde (υπάρχουν κι άλλα γραφικά περιβάλλοντα φυσικά) όπως (πολύ πιο βασικό) επίσης δεν θα μιλούσαμε για αυτόν. Αν κάποιοι θέλουν να δουλεύουν από consόλα και μόνο γιατί είναι μεγάλοι hackers δικαίωμά τους ίσως όμως δεν βλέπουν την πραγματικότητα. Ο πιγκουίνος ή γίνεται ακόμα πιο φιλικός (πραγματικά φιλικός) ή θα μπει στο καλάθι της ιστορίας (sic).

Το linux πέρα από τις επαναστάσεις που ονειραίγονται* κάποιοι, μπορεί να δράσει καταλυτικά στην λειτουργία της αγοράς. Ο λόγος είναι ότι από τις βάσεις του δεν έχει μονοπωλιακές διαθέσεις. Μπορεί να αναγεννά την αγορά λόγω του ανοιχτού του χαρακτήρα. Έτσι μια εταιρεία όπως η Redhat δύσκολα μπορεί να γίνει Microsoft μια και εύκολα μπορέι να δημιουργηθεί μια αντίστοιχει εταιρεία (καλά όχι και τόσο εύκολα). Έπισης όντας προσαρμόσιμος ο πιγκουίνος μπορεί να προσαρμοστεί στην εργασία και τις επιθυμίες του καθενός.

Όμως αυτή η προσαρμοστικότητα είναι μέχρι στιγμής διαθέσιμη μόνο στους βαριά (έχει μυρωδιά από junky αυτό) μυημένους, γεγονός που το καθιστά μην προσβασιμο από μια μεγάλη μερίδα της αγοράς. Ίσως είναι κάτι που θα πρέπει να μπει ως βασικό στόχος των επόμενων διανομών.

Να αρχίσει να γίνεται πιο εργονομικός. Καλά τα εφέ αλλά να είναι και χρήσιμα. Πολλοί ενθουσιάζονται με τους 3dατους κύβους όμως τι να το κάνω ως εφέ; Καλώς υπάρχει φυσικά.

Όμως μου είναι λιγάκι πιο βασικό «εφέ» να μπορώ να δω το status των μελανιών του printer canon μου, για παράδειγμα. Ξέρω δεν φταίει απαραίτητα ο πιγκουίνος μας όμως κάπως θα πρέπει τέτοια απλά πράγματα να μην αποτελούν προβλήματα (έχει φυσικά μεγάλη ευθύνη και η canon στον συγκεκριμένο τομέα). Και φυσικά όλα αυτά με γραφικό περιβάλλον.

Οι χρήστες θέλουν , ο tux μπορεί;

Για μένα μπορεί. Αλλιώς δεν θα τον χρησιμοπούσα.

Όμως χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμη.

*ονειρεύονται και ορέγονται μαζί με παρήχηση ονείροξης.